Het is niet homoseksualiteit die je besmettelijk maakt, maar bekrompenheid

Inhoudsopgave:

Het is niet homoseksualiteit die je besmettelijk maakt, maar bekrompenheid
Het is niet homoseksualiteit die je besmettelijk maakt, maar bekrompenheid
Anonim

Een paar weken geleden vertelden we je over het 7DayChallenge-project, waarvan de essentie is dat heteroseksuele stellen opkomen voor homo's. De essentie van de solidariteitscampagne is dat het paar zich een week lang in het openbaar gedraagt en communiceert op de manier die onze samenleving van homoseksuele stellen verwacht. Er is dus geen sprake van spontaan kussen, hand in hand rondlopen of elkaar uitschelden - dit kan er gemakkelijk toe leiden dat iemand het recht claimt om opmerkingen te maken. De deelnemers hebben de afgelopen twee weken het campagnelogo als profielfoto op Facebook gezet en enkelen van hen vertelden hoe ze het warm en koud kregen van hun omgeving.

Volgens Kincses Marcell, de geestelijke vader van de uitdaging, de auteur van het boek Coming Out, was het psychologisch stressvol voor de deelnemers dat ze zichzelf en hun partner constant paranoïde moesten controleren tijdens de wakkere uren van de dag en "uitfilteren" alle spontane gevoelens die voortkomen uit liefde. moesten" met betrekking tot hun omgeving. "Een van de ondernemende meisjes zei dat ze zelfs over deze situaties droomde, ze was overdag zo gefrustreerd", zei Marcell toen ik vroeg naar feedback van deelnemers aan de challenge. "Hij voelde zich hulpeloos en boos dat hij zich moest 'schamen' voor zijn eigen gevoelens en voor zijn partner. Hij keek erg uit naar het einde van de 7 dagen, maar kreeg tegelijkertijd de boodschap: hij is inderdaad bevoorrecht als hij op elk moment kan beslissen om alles te beëindigen - in tegenstelling tot de leden van de LGBTQ (lesbisch, homoseksueel), biseksuele, transgender en queer) gemeenschap, die alles is wat je voor het leven beperkt."

rolluik 107113361
rolluik 107113361

Spannender dan je denkt

Toen de auteur de 7-daagse uitdaging aankondigde, vroeg hij zijn lezers om te vertellen over hun dagelijkse ervaringen van de week in een "uitdagingsdagboek". "We dachten dat het raar zou zijn toen we begonnen", schrijft de 28-jarige Beatrix. "Hoe dan ook, we knuffelen veel, we lopen hand in hand en dat soort dingen. Aaron, mijn partner, grapte vaak, hij vond het ook vreemd dat hij me niet kon aanraken of uitschelden." Tegelijkertijd was een van de grootste uitdagingen voor de deelnemers aan de challenge het afrekenen met vrienden en familie. "Ze maakten ze blij met grappige opmerkingen, en velen probeerden ze op bedrog te betrappen, ook al probeerde ik subjectieve regels te geven: gedraag je met je partner zoals je denkt dat je zou doen als je partner van hetzelfde geslacht was als jij," vertelde Marcell aan Dívány.

Het is niet verwonderlijk dat er mensen waren die al na twee dagen besloten om van boord te gaan, omdat ze het gevoel hadden dat ze zichzelf niet meer konden en wilden besturen. Ze hadden vooral spijt van de kostbare minuten die ze aan het eind van de dag met hun partner konden doorbrengen, aangezien ze 100% zichzelf wilden zijn. "Ik begrijp hun beslissing en dit is natuurlijk ook een boodschap: het interpreteert dat het niet goed is om niet jezelf te zijn en dat het goed is om te doen wat je echt wilt. Ik respecteer ze omdat ze het proberen", zegt de auteur van het Coming Out-boek.

rolluik 109275281
rolluik 109275281

Dagelijkse homofobie

In ons eerdere artikel over de uitdaging was er ook een peiling waarin, hoewel veel mensen het initiatief steunden, er enkele honderden waren die de acceptatie van homo's als besmettelijk beschouwden, en ongeveer een halfduizend van onze lezers voelden dat het uiten van emoties geen plaats heeft op straat, of het nu hetero- of homoparen zijn. "Ik was niet verrast door het resultaat, want ik woon in dit land en ervaar de diversiteit aan meningen over het onderwerp, maar ik wil niet dat het zo blijft, dus doe ik het", zegt Marcell."Hij was ook een van de deelnemers, die hard werd uitgescholden voor wat hij doet met hoe homo's zouden moeten leven, laat het hun probleem zijn! En hij werd geconfronteerd met het feit dat hij inderdaad een homofobe kennis heeft, over wie dit anders misschien niet zou zijn onthuld. Maar veel meer mensen zeiden tegen hem dat ze trots op hem waren omdat hij voor anderen opkwam." Voor Marcell is de grootste uitdaging op het pad naar openheid zijn eigen familieleden. "Ik druppel voor druppel het nieuws, hetzij over mijn relatie of over de actualiteit van het boek. Ik wil geduld met ze hebben, aangezien het me jaren heeft gekost om mijn huidige niveau van zelfacceptatie te bereiken, dus zij hebben ook recht op dit proces, hoewel ik vaak zou willen dat het sneller zou gaan. Ze houden van me, maar tegelijkertijd is het moeilijk voor hen om met de realiteit van mijn relatie om te gaan."

Ik durf je niet te kussen

Schat Marcel bevindt zich in de "gelukkige" positie dat zijn partner in het buitenland woont, dus ze zien elkaar zelden. "Als ik na vele weken eindelijk mijn koffer naar de wachtkamer van het vliegveld trek en ik niet kan wachten om mijn liefde te zien en in zijn nek te vallen, mijn hart klopt in mijn keel van geluk, zou het echt leuk zijn als ik hem zou durven kussen, zoals het uit de darm zou komen. Maar ik niet. Ik geef hem een stevige knijp, ik knuffel hem stevig, maar ik kus hem niet. Het is op dat moment belangrijker dat ik alleen positieve gevoelens kan voelen en niet het onaangename gevoel hoef te voelen op deze gelukkige, intense momenten dat iemand om ons heen het niet leuk vindt als we elkaar kussen", geeft ze toe, eraan toevoegend dat ze zou wil hier graag verandering in brengen, omdat hij met de nare gevoelens er toch niet mee wegkomt, omdat hij zich zorgen maakt over wat wildvreemden over dit alles te zeggen hebben, ten koste van zijn eigen geluk. "Maar om het tegenovergestelde van dit verhaal te vertellen: toen ik na mijn bezoek op weg naar huis was, en we weer op het vliegveld waren, waar mijn geliefde me vergezelde, wisselden we in de laatste minuten stiekem een kus uit, denkend dat niemand aan het kijken. Toen ik opzij keek, zag ik dat een meisje op 8-10 meter afstand van ons met haar voeten in de grond geworteld, met een brede glimlach en wijd open ogen onze intimiteit opmerkte en ons aankeek met zo'n liefdevolle glimlach die echt ons in verlegenheid gebracht. Maar de casus was ook leerzaam: er zijn mensen die heel positief staan tegenover homo's en denken dat ook zij hetzelfde koekje hebben als ieder ander."

rolluik 125130671
rolluik 125130671

Je kunt niet opgesloten leven

Marcell blijft de mensen om hem heen aanmoedigen om de uitdaging aan te gaan als ze kunnen, en hij is ook blij dat het Coming Out-boek steeds meer aandacht krijgt. "Ik verander hierdoor ook, ik heb het gevoel dat ik door het boek ook een plaats voor mijn eigen toekomstige gezin in de samenleving aan het voorbereiden ben, aangezien ik mijn leven wil blijven leiden onder mijn vrienden, als nuttige leden van de samenleving, en dat kan niet tussen vier muren. Ik denk dat dit het meest gewaardeerd wordt in mijn omgeving, opkomen voor mezelf en anderen, en daarmee komt een positieve uitstraling die aantrekkelijk is voor mensen. Het lijkt erop dat hij gelijk heeft, want er waren veel mensen die de waarden van Marcel deelden onder degenen die de uitdaging aangingen."Ik heb altijd de rechten van leden van de LGBTQ-gemeenschap dicht bij mijn hart gehad, natuurlijk ook degenen die alleen het onrecht van de wereld onder ogen zien. Mijn liberale denken wordt door de mensen om me heen vaak gezien als een idealist, maar ik wil niet op een planeet leven waar volledige gelijkheid een utopie is", schrijft de drieëntwintigjarige Leila, die gelooft dat wat heterokoppels kunnen in het openbaar doen zonder schandaal mag bij niemand verontwaardiging veroorzaken, ook al wordt het gedaan door homoparen. "Homoseksualiteit is niet besmettelijk, maar bekrompenheid, opvoeding tegen andere mensen, gebrek aan empathie, superioriteit. om iedereen te vertellen zich open te stellen voor je medemensen. Indien mogelijk, met liefde."

Aanbevolen: