Oppervlakkigheid is de grootste fout van Hongaarse schriften

Inhoudsopgave:

Oppervlakkigheid is de grootste fout van Hongaarse schriften
Oppervlakkigheid is de grootste fout van Hongaarse schriften
Anonim

Márk Bodzsár, de scenarioschrijver-regisseur van The Divine Shift, bereidt zich voor op zijn eerste toneelproductie, hij schreef het ook voor het toneel. We spraken met de regisseur, die afgestudeerd was aan een cursus scenarioschrijven, over het toneelstuk "Mr. W's Message" en waarom Hongaren geen goede scenario's kunnen schrijven. Niet vanwege de universiteit

Hoe ben je ertoe gekomen om een misdaaddrama op te voeren?

Anderhalf jaar geleden filmde ik de Divine Shift, met onder meer Roland Rába, András Ötvös, Natasa Stork en Enikő Börcsök. We vonden deze ontmoeting erg inspirerend en ze vertelden me allemaal nadat we klaar waren met filmen dat het geweldig zou zijn om door te gaan met werken. Toen kwam ik op het idee van een misdaadverhaal, waar ik als film sowieso ook in geïnteresseerd ben, en toen dacht ik dat als er zo'n vertrouwen is van de kant van de acteurs en het wederzijds is, ik dit dan niet in een film, maar dan in de bioscoop.

Afbeelding
Afbeelding

Je hebt nog niet in een theater geregisseerd, hoe anders is dat?

Zeer. Filmen is een technisch iets, er ligt veel meer nadruk op camera-instellingen en montage, en veel minder op wat er met de acteurs voor de camera gebeurt. Hier heb ik echter maar twee maanden met acteurs te maken, en het technische gedeelte is verwaarloosbaar. Nu is de belangrijkste repetitieweek, we beginnen net te werken aan de bediening van de podiumtechnologie. Hier ligt veel meer nadruk op groepsdynamiek en psychologie - op hoe we elkaar elke dag in de ogen kunnen kijken. Het geheel is veel persoonlijker vergeleken met de film, die een technische sport is.

Is de boodschap van meneer W. helemaal zijn eigen idee?

Nee, Raymond Chandler heeft een roman genaamd The Long Dream, die werd verfilmd en het begon als een bewerking. Maar toen veranderde het zo erg, omdat ik het wilde updaten, dat het nu meer gaat over de Hongaarse onderwereld van vandaag, en over een privédetective die verslaafd is aan hasj. Ik beschouw de Chandler-Amerikaanse misdaadserie als een inspiratie, omdat het veel meer mijn eigen, persoonlijke verhaal werd, dat zich afspeelt in het huidige Hongarije.

Ik weet dat het script voor The Divine Shift flexibel was en je hebt er samen met de acteurs veel aan gewerkt. Geldt dit ook voor meneer W…?

Ik heb drie maanden aan het tekstboek gewerkt en gedurende deze tijd probeer ik iets te bedenken dat niet alleen een schets is, maar ik vind het leuk om de tekst op zo'n manier aan de acteurs te geven dat we blijf er samen aan werken. Ik denk dat deze de dialoog echt tot leven kunnen brengen. De kijkers zullen beslissen of het nu zo is geworden, maar zeker is dat tegen het einde van het repetitieproces de dialogen veel beter waren dan wat op papier stond. Aan de andere kant kunnen de personages ook verrijkt worden als de acteur geen 100 procent kant-en-klaar script krijgt, want dan is het script ook een aanmoediging voor de acteur om zich veel meer in een personage te halen.

Accepteren grote acteurs dit soort houding ook?

Ik denk het wel, en het werd goed ontvangen door iedereen hier, maar misschien komt er een bijeenkomst waar het zwanger is van iemand. In het geval van de boodschap van meneer W. kon iedereen er zijn voordeel mee doen, het is geweldig om met deze acteurs samen te werken.

Afbeelding
Afbeelding

The Divine Shift - ondanks het feit dat je er veel over sprak - zat niet vol met improvisatie

Het was meer dat we veel repeteerden, vooral voor de technische scènes. Er werd relatief weinig geïmproviseerd op de set.

Hongaarse schriften worden vaak bekritiseerd, hoewel ik zou zeggen dat ze onterecht zijn. Het laatste idee van Erik Novák in dit verband was om een uitgebreide film samen te stellen van geïmproviseerde scènes. Verrassend genoeg (we zullen hier uitgebreid over schrijven wanneer Black Soup in de bioscoop wordt gespeeld), werkte het helemaal niet en werd het gespeeld door briljante acteurs die verbazingwekkend genaaid waren. Het is zeldzaam om iemand te vragen die is afgestudeerd aan de toneelschool met een hoofdvak scenarioschrijven, maar zo ben je. Dus, hoe goed denk je dat het is om te improviseren?

Ik probeer hier gewetensvol mee om te gaan. Ook al geef ik de acteurs en mezelf de vrijheid om er verder aan te werken, ik zal proberen met het best mogelijke aanbod te komen. Ik geloof niet echt dat iets uit het niets kan worden geboren, en van acteurs kan niet eens worden verwacht dat ze dramaturgen van het verhaal zijn. Je kunt vertrouwen op een acteur binnen een bepaalde scène - dat wil zeggen, wat hij in die situatie zou zeggen - maar de hele film heeft een specifieke structuur en een acteur kan daar misschien niet doorheen kijken. De echte taak van de scenarioschrijver zou zijn om een verhaal goed te kunnen structureren. Ik denk dat het al tot de categorie van genialiteit behoort als iemand dialogen zo kan schrijven dat je ze helemaal niet hoeft aan te raken. Er bestaat zoiets, maar ik ben er niet toe in staat, helaas kan ik dialogen niet zo schrijven dat je er niet overheen hoeft te gaan.

Dus wat is het recept?

Ik weet het niet. In de afgelopen twee jaar op de universiteit moest ik een script schrijven voor een speelfilm. Maar wat wel en niet werkt in een script kan pas met absolute zekerheid worden besloten als het eenmaal is opgenomen. Na mijn eerste film keek ik gewoon om te zien waarom wat er op papier goed uitzag, op film niet werkte. Zeker is dat je je als schrijver met allerlei zaken moet wapenen, je moet veel meer achtergrondkennis hebben dan wat in het boek staat beschreven. Ik geloof dat er veel onderzoek voor nodig is om anekdotes te kunnen vertellen aan de acteurs, want ik kan niet verwachten dat ze de psyche van een autopsie-arts of een SEH-verpleegkundige kennen. Daar moet je voor zorgen, geld besparen kun je niet. Hongaarse films hebben vaak het gevoel dat ze oppervlakkig, gekunsteld, steriel zijn, omdat we ze niet volgen. Hij wil mij hier ook niet uit halen.

Een goede vraag is waarom het niet werkt, want je kunt niet zeggen dat de Hongaar niet kan schrijven

Ik denk ook dat we briljante fictieschrijvers hebben, en toch kan dit soort kennis niet één-op-één worden overgedragen, aangezien fictieschrijvers ook hebben geprobeerd scenario's te schrijven, maar het grote wonder was niet geboren. Ik geloof ook dat het een apart beroep is, en dat zou het ook moeten zijn. In Amerika helpt het dat de immersie groter is, de echte talenten veel beter geselecteerd kunnen worden en er is een traditie van meer dan honderd jaar filmschrijven. Het is ook interessant dat als je naar de Amerikaanse literatuur kijkt, je kunt zien - als je alleen Edgar Allan Poe of Melville neemt - dat dit verhalende, verhalende denken daar veel eerder verscheen.

Afbeelding
Afbeelding

Het punt is, het is heel goed dat je veel nadenkt over het oplossen van de situatie, maar is dat niet waar je vijf jaar op de universiteit voor zou moeten hebben? Zeg ik dat er niets mis is met scenarioschrijven? Iemand had je echter moeten vertellen dat het schriftelijk heel anders zal zijn dan op het scherm, en rekening houden met dit en dit…

Wat hier in theorie uit kan worden geleerd, werd onderwezen op de Filmacademie, en daar ben ik mijn docenten dankbaar voor. Bovendien konden we via het examen filmproducties ook in de praktijk testen hoe het geschreven woord wordt omgezet in bewegend beeld. Het zou zeker nodig zijn om zoveel mogelijk examenfilms te maken, zodat mensen zoveel mogelijk vormen kunnen uitproberen. Maar dit kost veel geld en ik begrijp dat de universiteit met steeds krappere budgetten werkt.

Ik heb ook gehoord dat je al wist wie je hoofdpersonages zouden zijn lang voordat de eerste opname werd gemaakt. Kun je zeggen dat je een regisseur bent die weet met wie voordat je filmt?

Het mengt zich in mij. In het geval van meneer W. was er een motivatie om een vervolg te hebben met de acteurs, maar het komt ook voor dat hij erg enthousiast is over een bepaald verhaal of genre. Ik probeer deze twee te combineren. Als er al een verhaal is, dan is het volgende waar het over gaat, wie het kan spelen. Als ik klaar ben met het schrijven van de synopsis, denk ik meteen in termen van personages en probeer er een acteur aan te koppelen. Het castinggedeelte doe ik vooraf in mijn hoofd. Ik heb maar één keer gecast en ik heb er echt spijt van gehad.

En heb je je ooit iemand voorgesteld en ze zeiden nee?

Niet bij film, ik dacht aan iemand in verband met de boodschap van meneer W, maar het was niet mogelijk om te onderhandelen. Het kan ook gebeuren met een film als deze, ik had duidelijk geluk met The Divine Shift dat niemand anders aan het filmen was, en de cast waarvan ik droomde was samengesteld.

Waarom is het uiteindelijk gebeurd dat we je naam als regisseur en niet als scenarioschrijver voorlopig beter kunnen kennen?

Ik wilde dit regie-ding niet echt doen, maar toen hadden we als scenarioschrijvers ook regie-oefeningen, en het veranderde allemaal toen mijn tweede korte film (Bloody Mary - red.) de Sándor Simó-prijs ontving, die de school geeft elk jaar de beste korte film. Het was toen dat ik besloot dat, hoewel het de moeite waard was om door te gaan met schrijven, de richting ook moest worden voortgezet. Maar tot op de dag van vandaag schrijf ik heel graag, als mij een onderwerp wordt aangeboden, schrijf ik graag voor iemand anders. Als toneelschrijver heb ik al meegedaan aan iets dat ik niet regisseerde, maar ik heb nog geen script gehad dat ik niet regisseerde.

Je hebt een tijdje politicologie gestudeerd, maar we hebben nog geen korte film van Schilling met maatschappijkritiek gezien

Nee, maar het onderwerp boeit me. Ik heb ook een filmplan, een politieke satire. Op mijn achttiende dacht ik bijvoorbeeld nog dat politieke journalistiek een interessant genre zou kunnen zijn, dat ik als publicist iets te zeggen zou hebben over de huidige Hongaarse politieke situatie. Ik ben inmiddels van dit analytische denken afgestapt, maar als scenarioschrijver zie ik nog steeds een grote kans in het omgaan met de banaliteit en het geweld van machtsmechanismen.

Welke filmideeën heb je?

Een daarvan is een misdaadverhaal, maar ik durf niet te zeggen dat het meneer W zal zijn, maar ik zou zeker een misdaadverhaal willen vertellen, met dezelfde personages, dan heb ik een horror idee dat me echt opwindt, en de derde zou de eerder genoemde politieke satire zijn. Kies een van de drie voor de zomer en schrijf het op.

Afbeelding
Afbeelding

Hoe zie je het nu, ga je nog regisseren in het theater?

Ik zou het natuurlijk graag een andere keer doen, maar ik zou zeker geen fulltime theaterregisseur zijn.

Heeft u een vaste staf achter u, of iemand die u helpt bij het beheren van uw financiële en andere zaken?

Ik heb geen permanente, het was waarschijnlijker dat het zich met de film ontwikkelde, dat ik een vaste cameraman heb, Dániel Reich, met wie ik sinds de universiteit werk, en de redacteur Zoltán Kovács…

Is dit om de Bodzár-stijl te creëren?

De intentie om een stijl te creëren is niet bewust, maar we begrijpen elkaar heel goed, wat ook inhoudt dat ze veel onafhankelijke ideeën hebben, ik kan ze vertrouwen, en het is goed om daarop voort te bouwen. Aangezien het in de film zeer waar is dat tijd geld is, kun je op de set gemakkelijk geld besparen als je een cameraman hebt met wie je elkaar door halve woorden begrijpt. Als dit zich heeft ontwikkeld, zijn mensen terughoudend om het te schoppen.

The Divine Shift was een groot succes.

Ik denk niet dat het zo'n groot succes was, er waren enkele critici die het tegen de grond sloegen. Na de vertoning van de film was ik blij, toen kwamen de klappen, maar ze hielden stand, ik kon niet weggaan, maar ik kon ook niet ontmoedigd raken. Toen de film werd vertoond, had ik al het gevoel dat ik het script voor meneer W moest schrijven, en ik probeer mezelf te helpen met het volgende werk en niet stil te staan bij het verleden.

Aanbevolen: